นกศิวะหางสีตาล

(Chestnut-tailed minla)

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Minla strigula

เขตแพร่กระจาย : แถบเชิงเขาหิมาลัยด้านเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย เนปาล สิกขิม ภูฐาน

ภาคใต้และตะวันออกเฉียงใต้ของทิเบต บังคลาเทศ พม่า มณฑลเสฉวนและยูนนานของจีน พม่า ลาว ตะวันตกของอ่าวตังเกี๋ย

ไทย เวียตนาม และคาบสมุทรมลายู

ลักษณะทั่วไป : เป็นนกกินแมลงที่มีสีสันสวยงาม มีความยาวจากปลายปากจรดปลายหางประมาณ 16- 18.5 เซนติเมตร

มีหัวสีน้ำตาลอมส้มซึ่งค่อยๆจางลงจนกลมกลืนกับสีของหลัง ไหล่ สะโพกซึ่งเป็นสีเขียวอ่อนแกมเทา คางสีเหลืองเข้ม

ใต้คอสีขาวมีลายบั้งสีดำขวางอยู่หลายๆบั้ง ทำให้ดูเหมือนเป็นนกที่มีคอลายๆ ปากสีน้ำตาลเข้ม ขนคลุมส่วนล่างของลำตัวเป็นสีเหลือง

ออกเขียวอ่อนนิดๆ ขนปีกมีสีเป็นชุดเดียวกับขนหางคือสีน้ำตาลแกมแดง ดำ และ ขาวมีจุดเด่นซึ่งเป็นที่มาของชื่อ คือขนหางคู่บนสุด

มีสีน้ำตาลแกมแดง ปลายหางเป็นสีขาวอมเหลือง ขอบขนและขนหางคู่อื่นเป็นสีดำ ตัวผู้และตัวเมียหน้าตาคล้ายคลึงกัน

ที่อยู่อาศัยหากิน : ป่าดิบเขาระดับ สูง 1500- 3700 เมตร

อาหารส่วนใหญ่ : แมลงและหนอน ผลไม้เล็กๆอย่างมันปู เมล็ดพืชและน้ำหวานจากดอกไม้ โดยเฉพาะดอกกุหลาบพันปี

ฤดูผสมพันธุ์ : ในประเทศไทย นกศิวะหางสีตาลทำรังวางไข่ในช่วงฤดูฝน เมื่อถึงฤดูผสมพันธุ์นกในฝูงจะแยกย้ายกันไปอยู่เป็นคู่

แต่ยังอยู่บนต้นเดียวกันและเกาะไม่ห่างกันนัก ในการเกี้ยวพาราสีนกแต่ละคู่จะเบียดกันแนบชิดตลอดเวลาแต่จะหันหัวไปคนละข้างเสมอ

นกจะก้มหัวลงและยืดคอออกไป ทำหัวบริเวณหัวและคอให้ฟู และร้องเพลงไพเราะออกมา โดยอาจร้องนานถึงหนึ่งนาทีหรือมากกว่า

แล้วหยุดและร้องใหม่ นกศิวะหางสีตาลจะทำรังเป็นรูปถ้วยสูงจากพื้นดิน 1-3 เมตร ทำด้วยหญ้า ใบไผ่ มอส เปลือกต้นก่อที่นำมาขัดสาน

เป็นรูปถ้วยแล้วรัดภายนอกด้วยไลเคนส์ทำให้รังดูแข็งแรงและกลมกลืนกับสภาพแวดล้อม รองก้นรังด้วยขนสัตว์ รากไม้เล็กๆ ใบสน

วางไข่ครอกละ 2-4 ฟอง เปลือกไข่สีเขียวอมฟ้าหรือน้ำเงินเข้ม หรือน้ำเงินแกมเขียว ทั้งพ่อและแม่นกช่วยกันเลี้ยงลูกอ่อน

สถานภาพ : เป็นนกประจำถิ่นที่พบได้บ่อยมากที่ดอยอินทนนท์ โดยชนิดย่อยที่พบในเมืองไทยคือชนิดย่อย M.s.castanicauda

ซึ่งพบเป็นครั้งแรกในประเทศพม่าเมื่อปี 2420 และพบในเมืองไทยที่ดอยอินทนนท์เมื่อปี 2477 ในเมืองไทยนอกจากดอยอินทนนท์แล้ว

ยังสามารถพบนกศิวะหางสีตาลได้ที่ดอยผ้าห่มปก เชิงยอดเขาโมโกจู จ.กำแพงเพชร เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าอุ้มผาง จ.ตาก เป็นต้น

ซึ่งเป็นที่ที่ระดับความสูงไม่ต่ำกว่า 1500 เมตรจากระดับน้ำทะเล

 

Bird New